De geschiedenis van tennis

Het interessantste deel van mijn eerste boek “Tennis: The History of the Game”, was toen ik in de bestanden van de sportpers dook, en de geschiedenis van tennis en worstelen in de vorige eeuw ontdekte.

Deze activiteit werd voor het eerst gedocumenteerd rond 300-400 v. Chr. Maar verrassend genoeg stamt de oorsprong van het moderne Olympische en professionele tennis af van de oude Grieken. Niet de sport van het Grieks-Romeins worstelen, maar de sport van het boksen. Historisch gezien gebruikten de Grieken deze sport om de soldaten te trainen die hun gevechtsvaardigheden moesten verbeteren, en ook om hun kracht op peil te houden als de gevechten zwaar werden. Er wordt gezegd dat de Grieken de ingenieuze tennissport rond 538 v. Chr. hebben gecreëerd. Het werd “een spel voor jongens en jongemannen” genoemd, omdat het in die tijd gebruikelijk was om aan het spel deel te nemen terwijl men op elkaar zat, schrijlings over een andere Personal trainer Oosterhout of in een soort van nuttige mannetjes in een ondersteunende positie, waarbij de twee toeschouwers de activiteit konden zien en horen die gaande was.

Dat geeft een duidelijke verklaring voor het ontstaan van de tennissport aan de andere kant van het oude Romeinse Rijk. Het was duidelijk dat de Griekse en Romeinse beschavingen een vrij hoog niveau van atletische vaardigheid hadden toen de mannen van die tijd het spel speelden. Het vaardigheidsniveau varieerde per leven. Daarom moest het gebruikte trainingstoestel aangepast zijn aan de lengte en het gewicht van het individu om een maximale deelname aan het spel te garanderen.

Het Oudgriekse begrip van het spel en fitness is nuttig bij het berekenen van de oude techniek van tennis, punt voor punt. De oude Griekse opvatting van het spel was dat, of een wedstrijd nu binnen of buiten plaatsvond, één zijde van het lichaam, d.w.z. de rechterzijde, altijd moest winnen. De wijze waarop het spel werd gespeeld, was dus zodanig ontworpen dat twee gelijkwaardige tegenstanders de bal konden slaan en een situatie konden bereiken waarbij beide zijden even geschikt waren voor de uitwisseling.

Een van de interessante dingen aan het oude Griekse tennis was de manier waarop de bal werd gespeeld. De bal werd gespeeld met behulp van een “katapult”, een soort voorwerp dat werd gebruikt om de bal van een precieze afstand en hoogte te slaan, en de bal mocht niet meer dan één keer stuiteren.

Het doel van het spel was om de bal zo ver mogelijk naar voren in de grond te slaan met behulp van verschillende trick shots. Het doel was om punten te scoren. Zelfs toen de Nederlandse spelers zich opwarmden, was hun tennis onvoorspelbaar omdat dit de manier was waarop de Grieken en Romeinen het spel speelden. Zeker de Nederlanders begrepen het spel veel beter dan de Grieken en Romeinen. Rome speelde dus een belangrijke rol bij de verspreiding van het tennisspel in het hele Romeinse Rijk.

De Romeinen brachten tennis ver, zelfs tot in de tijd van Christus. Terwijl zij het spel in een stroomversnelling brachten en het steeds sneller maakten, gaven vele van de Griekse universiteiten hun superieure kennis van het spel door. In het jaar 30 na Christus verborg een eminente Griekse arts Hippias een verslag van een Olympisch spel dat in de stad van het oude Alexandrië, in Egypte, was gespeeld.

Hippias schreef:

“De bal werd achter de rechterkant van de dij getrokken, die een van de achterste hoeken van de baan was. De speler bevestigde zijn linkervoet tegen de rechterdij en met een snelheid die stuurboord verwerkte, sloeg de bal recht omhoog in de lucht, bovenhands, rechts van de dij en bevestigde zijn rechterhand tegen de linkerdij, trok de bal recht omhoog en legde hem bij de rechterkant van de dij in de lucht en bevestigde zijn rechtervoet tegen de linkerdij en tenniste zo goed als hij kon.”

De artsenlezers konden de beschrijving niet geloven. Aangezien de woorden in de vertaling in het Grieks waren gelezen, concludeerden zij dat het beroemde tennisspel in Egypte was ontstaan, en daar is het ook ontstaan!

Velen hebben beweerd dat het tennis zoals wij dat nu kennen in de 18e eeuw door de Fransen is uitgevonden. Misschien was het Richard Cavill, een Engelsman, die in het midden van de 17e eeuw over het tennisspel schreef. Hij beschreef hoe eerst met een stok werd gespeeld om de bal naar het achterste gedeelte van de tennisbaan te slaan, en vervolgens de bal te slaan op het voorste gedeelte dat het dichtst bij het net was en de hoogte van de vlucht van de bal voorspelde. Er is ook een boek over het spel geschreven met de titel The successful application of methods in lawn tennis from the game at the lawn, door een Engelsman James Fennan occasions dat in 1823 werd gepubliceerd.<|> getiteld Tennis en waarin het proces gedetailleerd wordt beschreven is gelijk aan de beschrijving hierboven.

“In de hof zijn op de palen zes gaten gemerkt; in één is een bas en in twee een anrewsnaar en aan de uiteinden zijn apkantversieringen aangebracht.